Jednym z istotnych elementów wpływających na wysokość zadośćuczynienia w przypadku roszczeń opartych na art. 445 k.c. jest doznany na skutek wypadku uszczerbek na zdrowiu. Uszczerbek ten ustalany jest w toku postępowania sądowego przez biegłych sądowych i określany jest procentowo. Biegli celem ustalenia takiego uszczerbku posiłkują się tabelą zawartą w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania.
W kwestii znaczenia ustalonego przez biegłych sądowych wysokości zadośćuczynienia wielokrotnie wypowiadały się sądy, w tym Sąd Najwyższy. Z orzecznictwa tego wynika, iż nie można taryfikować zadośćuczynienia za krzywdę według procentów trwałego uszczerbku na zdrowiu. Zdrowie ludzkie jest dobrem o szczególnie wysokiej wartości i w razie uszczerbku na zdrowiu zadośćuczynienie pieniężne powinno być odpowiednio duże (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 listopada 1998 r., sygn. akt. II CKN 353/98). Ponadto procentowo określany przez biegłego uszczerbek na zdrowiu służy tylko, jako pomocniczy środek ustalania rozmiaru odpowiedniego zadośćuczynienia. Należne poszkodowanemu (pokrzywdzonemu czynem niedozwolonym) zadośćuczynienie nie może być mechanicznie mierzone przy zastosowaniu stwierdzonego procentu uszczerbku na zdrowiu. W prawie ubezpieczeń społecznych wysokość należnego jednorazowego odszkodowania jest, bowiem zryczałtowana, zaś w prawie cywilnym wysokość zadośćuczynienia jest zindywidualizowana (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 października 2005 r. sygn. I PK 47/05). – http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20022341974
W praktyce jednak przyznana kwota zadośćuczynienia często stanowi iloraz ustalonego przez biegłych uszczerbku na zdrowiu i określonej, przyjętej w danym regionie, kwocie za każdy procent. Spotkać się można również z takimi wyrokami, w których sąd w samym uzasadnieniu dokonuje prostego pomnożenia ustalonego trwałego uszczerbku na zdrowiu i przyjętej przez siebie kwoty, przy czym na wysokość tej kwoty mają wpływ pozostałe indywidualne okoliczności sprawy (tj. wiek, czas trwania cierpień, ból).
Uszczerbek na zdrowiu stanowi więc istotny element wpływający na wysokość zadośćuczynienia a jego ustalenie jest pomocne przy szacowaniu kwoty na potrzeby konstruowania pozwu.
Na marginesie wskazać należy, że praktyką stosowaną przez towarzystwa ubezpieczeniowe w postępowaniach likwidacyjnych jest korzystanie z pomocy lekarzy orzeczników, których to opinie dołączane są do akt szkodowych. Warto więc przed podjęciem decyzji o skierowaniu sprawy na drogę postępowania sądowego i sprecyzowaniu kwoty dochodzonego roszczenia, zapoznać się z treścią takiej opinii.